سوراخ کردن گوش و پیرسینگ ایمن در مشهد | بدون درد، توسط پزشک 1404

سوراخ کردن گوش یک فرایند تزئینی و در عین حال پزشکی است که در آن با استفاده از ابزارهای استریل و توسط متخصصان مجرب، سوراخی کوچک در بافت گوش ایجاد می‌شود تا امکان قرار دادن گوشواره فراهم گردد.

این عمل معمولاً در مراکز معتبر صورت می‌گیرد تا از بروز عفونت و سایر عوارضی نظیر واکنش‌های آلرژیک یا تشکیل بافت اسکار جلوگیری شود.

پس از انجام پیرسینگ، مراقبت‌های ویژه‌ای مانند تمیز کردن منظم محل با محلول‌های ضدعفونی‌کننده، عدم دست زدن با دست‌های آلوده و استفاده از گوشواره‌های ضد حساسیت توصیه می‌شود تا روند بهبودی به نحوی امن و سریع انجام پذیرد. رعایت دقیق دستورالعمل‌های پس از عمل، علاوه بر حفظ سلامت محل پیرسینگ، به تجربه‌ای دلنشین و بی‌درد در این زمینه کمک می‌کند.

سوراخ کردن گوش چگونه انجام میشود؟

سوراخ کردن گوش یا پیرسینگ گوش فرآیندی است که طی آن بافت گوش برای قرار دادن جواهرات زینتی سوراخ می‌شود. این کار می‌تواند در بخش‌های مختلف گوش مانند نرمه، لاله یا قسمت‌های غضروفی انجام شود. روش‌های متداول شامل استفاده از سوزن استریل، تفنگ گوش سوراخ‌کن و پیرسینگ میکرودرمال است که هر کدام ویژگی‌های خاص خود را دارند. برای جلوگیری از عفونت و التهاب، رعایت نکات بهداشتی قبل و بعد از انجام این کار ضروری است. توصیه اکید ما در کلینیک پرنیان، انجام این کار در مراکز معتبر و تحت نظر متخصص است تا از هرگونه عوارض احتمالی جلوگیری شود.

پیرسینگ چیست؟

پیرسینگ فرایندی است که در آن با ایجاد یک سوراخ یا شکاف در نواحی مختلف بدن، امکان قرار دادن جواهرات یا تزئینات فراهم می‌شود. این عمل می‌تواند در قسمت‌های مختلفی از بدن مانند گوش، بینی، لب، ابرو و زبان انجام گیرد. برای کاهش خطر عفونت، انجام این عمل باید در محیط‌های بهداشتی و توسط افراد خبره و با استفاده از ابزارهای استریل انجام شود.

فرق پیرسینگ با گوشواره چیست؟

پیرسینگ در اصل به فرآیند فنی و پزشکی ایجاد یک سوراخ در بافت بدن اشاره دارد. در مقابل، گوشواره خود قطعه تزئینی است که پس از انجام پیرسینگ، در سوراخ ایجاد شده قرار می‌گیرد. به زبان ساده‌تر، این اصطلاح عمل سوراخ کردن است و گوشواره، زیورآلاتی است که در آن قرار می‌دهیم.

انواع سوراخ کردن گوش (پیرسینگ گوش)

ایجاد سوراخ کردن گوش تنها به نرمه آن محدود نمی‌شود و می‌تواند در نقاط مختلفی از بافت غضروفی یا نرمه انجام شود. هر کدام از این انواع، زمان بهبودی و مراقبت‌های متفاوتی دارند:

پیرسینگ نرمه گوش (Lobe Piercing)

این رایج‌ترین و کم‌دردترین نوع ان است. سوراخ در قسمت نرم و گوشتی پایین گوش ایجاد می‌شود. به دلیل جریان خون خوب در این ناحیه، زمان بهبودی آن کوتاه (معمولاً ۶ تا ۸ هفته) است.

پیرسینگ هلیکس (Helix Piercing)

پیرسینگ هلیکس در لبه خارجی و بالایی غضروف گوش انجام می‌شود.این مدل محبوبیت زیادی دارد اما به دلیل اینکه در بافت غضروفی است، دردناک‌تر از پیرسینگ نرمه بوده و دوره بهبودی طولانی‌تری (۶ تا ۱۲ ماه) دارد.

پیرسینگ تراگوس (Tragus Piercing)

تراگوس، غضروف کوچک و برجسته‌ای است که جلوی کانال گوش قرار دارد. پیرسینگ این ناحیه می‌تواند کمی دردناک باشد و به دلیل موقعیت خاص خود، نیاز به مراقبت دقیق‌تری دارد تا با هدفون یا گوشی موبایل برخورد نکند. زمان بهبودی آن نیز طولانی است.

پیرسینگ کانچ (Conch Piercing)

این پیرسینگ در قسمت داخلی و گود گوش (شبیه به صدف) انجام می‌شود. به دلیل ضخامت غضروف، می‌تواند یکی از دردناک‌ترین انواع ان باشد و زمان بهبودی آن ممکن است تا یک سال طول بکشد.

چه کسانی می‌توانند و چه کسانی نباید گوششان را سوراخ کنند؟

این کار برای اکثر افرادی که از سلامت عمومی خوبی برخوردارند امکان‌پذیر است. با این حال، برخی افراد باید با احتیاط بیشتری عمل کرده و حتماً قبل از آن با پزشک مشورت کنند یا از انجام آن خودداری کنند:

• افراد مستعد کلوئید: کسانی که سابقه شخصی یا خانوادگی تشکیل گوشت اضافه (کلوئید) در محل زخم دارند.
• بیماران دیابتی: به خصوص اگر دیابت آن‌ها کنترل‌نشده باشد، زیرا روند بهبودی زخم کندتر و خطر عفونت بالاتر است.
• افراد با نقص سیستم ایمنی: بیمارانی که داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی (مانند کورتون) مصرف می‌کنند یا دچار بیماری‌های خودایمنی هستند.
• افراد مبتلا به اختلالات خونی: مانند هموفیلی که مشکل در انعقاد خون دارند.
• بیماران پوستی: افرادی که بیماری‌های پوستی فعال مانند اگزما یا پسوریازیس در ناحیه گوش دارند.
• دوران بارداری و شیردهی: به دلیل تغییرات هورمونی و افزایش ریسک عفونت، معمولاً توصیه نمی‌شود.

از چه سنی میتوان گوش را سوراخ کرد؟ (و سوراخ کردن گوش نوزاد)

اگرچه سوراخ کردن گوش محدودیت سنی خاصی ندارد، اما اکثر پزشکان توصیه می‌کنند که این کار در دوران نوزادی (زیر ۶ ماه) انجام نشود، زیرا سیستم ایمنی نوزاد هنوز به طور کامل تکامل نیافته است. بهترین زمان، پس از دریافت واکسن‌های ضروری (مانند کزاز) و زمانی است که کودک توانایی نسبی برای مراقبت از خود را داشته باشد (معمولاً بالای ۲ سال). آکادمی اطفال آمریکا (AAP) نیز توصیه می‌کند که سوراخ کردن گوش نوزاد را تا زمانی که کودک بتواند خودش از آن مراقبت کند، به تعویق بیفتد.

مراقبت‌های ویژه بعد از سوراخ کردن گوش در نوزادان

اگر تصمیم به سوراخ کردن گوش نوزاد خود گرفتید، مراقبت‌های پس از آن به دلیل حساسیت نوزاد، اهمیت دوچندانی دارد:

1. بهداشت دست والدین: قبل از هرگونه تماس با گوش نوزاد، دست‌های خود را کاملاً با آب و صابون بشویید.
2. تمیز کردن روزانه: دقیقاً طبق دستور پزشک (معمولاً دو بار در روز) با محلول نرمال سالین یا محلول ضدعفونی‌کننده مخصوص، اطراف سوراخ گوش را تمیز کنید.
3. خشک نگه داشتن: پس از حمام، گوش نوزاد را با یک پد تمیز و به آرامی خشک کنید. رطوبت می‌تواند محیط را برای رشد باکتری‌ها مستعد کند.
4. چرخاندن گوشواره: روزی یک یا دو بار، گوشواره را به آرامی در سوراخ گوش بچرخانید تا از چسبیدن پوست به آن جلوگیری شود. (این کار را فقط با دست تمیز انجام دهید).
5. مراقبت هنگام لباس پوشاندن: هنگام درآوردن یا پوشاندن لباس، مراقب باشید که گوشواره به لباس گیر نکند و کشیده نشود.
6. توجه فوری به علائم: نوزادان نمی‌توانند درد یا خارش را بیان کنند. در صورت مشاهده هرگونه قرمزی شدید، تورم غیرعادی، ترشح چرک یا تب، فوراً به پزشک اطفال مراجعه کنید.

سوراخ کردن گوش عوارض دارد؟

بله، این فرایند اگر به درستی و در محیطی استریل انجام نشود، می‌تواند عوارضی به همراه داشته باشد. شناخت این عوارض به شما کمک می‌کند تا با انتخاب صحیح و مراقبت درست، از آن‌ها جلوگیری کنید.

عفونت

شایع‌ترین عارضه، عفونت محل سوراخ است که با علائمی مانند قرمزی، تورم، درد و ترشح چرک همراه است.

واکنش آلرژیک

حساسیت به فلزات، به‌خصوص نیکل، می‌تواند باعث خارش، التهاب و قرمزی شدید شود. استفاده از گوشواره‌های طبی ساخته شده از طلا یا تیتانیوم توصیه می‌شود.

تشکیل گوشت اضافه (کلوئید)

در افراد مستعد، بدن ممکن است واکنش بیش از حد نشان داده و بافت اسکار اضافه (کلوئید) تولید کند.

انتقال بیماری‌های خونی

در صورت عدم استریل بودن تجهیزات، خطر انتقال بیماری‌های خطرناکی مانند هپاتیت B، هپاتیت C و HIV وجود دارد.

پارگی گوش

استفاده از گوشواره‌های سنگین یا گیر کردن آن‌ها، می‌تواند باعث کشیدگی و پارگی نرمه گوش شود.

دلایل اصلی عفونت سوراخ گوش

عفونت زمانی رخ می‌دهد که باکتری‌ها وارد زخم باز پیرسینگ شوند. مهم‌ترین دلایل بروز عفونت عبارتند از:

1. تجهیزات غیراستریل: استفاده از سوزن‌های آلوده یا تفنگ‌های پیرسینگ که به درستی استریل نمی‌شوند، اصلی‌ترین راه ورود باکتری است.
2. مراقبت نادرست: تمیز نکردن منظم محل پیرسینگ یا استفاده از مواد نامناسب (مانند الکل) که پوست را تحریک می‌کند.
3. دستکاری با دست‌های آلوده: لمس کردن، چرخاندن یا بازی کردن با گوشواره توسط دست‌های شسته نشده.
4. گوشواره نامناسب: استفاده از گوشواره‌هایی با جنس حساسیت‌زا (مانند نیکل) یا گوشواره‌هایی که بیش از حد سفت هستند و اجازه جریان هوا و خروج ترشحات را نمی‌دهند.
5. آسیب فیزیکی: گیر کردن گوشواره به لباس، مو یا بالش هنگام خواب، می‌تواند زخم را باز کرده و راه را برای عفونت باز کند.
6. شنا کردن: ورود آب آلوده استخر، دریا یا جکوزی به زخم تازه.

نشانه‌های عفونت و روش‌های درمان

تشخیص تفاوت بین علائم بهبودی طبیعی و علائم عفونت بسیار مهم است. قرمزی خفیف، کمی تورم و حساسیت به لمس در چند روز اول طبیعی است.

علائم و نشانه‌های هشداردهنده عفونت

علائم زیر نشان‌دهنده عفونت هستند و نیاز به توجه دارند:

• درد مداوم و ضربان‌دار: دردی که به جای بهبود، بدتر می‌شود.
• تورم و قرمزی شدید: تورمی که پس از ۴۸ ساعت افزایش یابد و ناحیه وسیعی را در بر بگیرد.
• ترشحات زرد یا سبز رنگ (چرک): ترشحات غلیظ و بدبو (ترشحات بی‌رنگ یا کاهی رنگ در روزهای اول طبیعی است).
• احساس داغی: داغ بودن قابل توجه محل پیرسینگ نسبت به سایر نقاط پوست.
• تب: در موارد عفونت شدید، ممکن است تب و لرز نیز رخ دهد که نشان‌دهنده گسترش عفونت است.

درمان پزشکی عفونت

• مراجعه به پزشک: در صورت مشاهده علائم فوق، حتماً به پزشک یا مرکز درمانی (مانند کلینیک پرنیان) مراجعه کنید.
• خارج نکردن گوشواره: برخلاف تصور عموم، در صورت عفونت نباید گوشواره را خارج کرد. این کار باعث بسته شدن سطح سوراخ و محبوس شدن عفونت در داخل بافت می‌شود و می‌تواند منجر به آبسه شود.
• آنتی‌بیوتیک: پزشک احتمالاً پماد آنتی‌بیوتیک موضعی (مانند موپیروسین) یا در موارد شدیدتر، آنتی‌بیوتیک خوراکی تجویز خواهد کرد.
• ادامه شستشو: تمیز کردن محل با محلول آب نمک استریل باید ادامه یابد تا چرک‌ها خارج شوند.

روش‌های خانگی (برای التهاب خفیف)

توجه: این روش‌ها فقط برای التهاب خفیف و تحریک مناسب هستند و جایگزین درمان پزشکی برای عفونت واقعی (همراه با چرک و درد شدید) نیستند.

• محلول آب نمک استریل (نرمال سالین): بهترین و ایمن‌ترین راه برای تمیز کردن هر نوع پیرسینگ، شستشو با نرمال سالین داروخانه‌ای است.
• کمپرس گرم: استفاده از یک حوله تمیز آغشته به آب گرم (نه داغ) می‌تواند به افزایش جریان خون، کاهش درد و کمک به خروج ترشحات طبیعی کمک کند. این کار را برای عفونت چرکی انجام ندهید.

شنا کردن بعد از سوراخ کردن گوش

شنا کردن با پیرسینگ تازه اکیداً ممنوع است. کلر موجود در آب استخرها پوست حساس اطراف زخم را تحریک کرده و باکتری‌های موجود در آب‌های آزاد (دریا، دریاچه، جکوزی) به راحتی باعث عفونت شدید می‌شوند.

• برای نرمه گوش: حداقل تا پایان دوره بهبودی اولیه (۶ تا ۸ هفته) از شنا خودداری کنید.
• برای غضروف گوش: به دلیل زمان طولانی‌تر بهبودی (۶ تا ۱۲ ماه)، باید صبوری بیشتری به خرج دهید و تا بهبودی کامل از شنا پرهیز کنید.

مدت زمان بسته شدن سوراخ گوش

اینکه سوراخ گوش چقدر سریع بسته می‌شود، کاملاً به سن پیرسینگ بستگی دارد:

• پیرسینگ‌های تازه (در دوره بهبودی): اگر گوشواره را حتی برای چند ساعت در هفته‌های اول خارج کنید، سوراخ ممکن است به سرعت بسته شود. بدن هنوز در حال ترمیم است و سوراخ را به عنوان یک زخم باز می‌بیند که باید بسته شود.
• پیرسینگ‌های قدیمی (کاملاً بهبود یافته): در سوراخ‌هایی که ماه‌ها یا سال‌ها از عمرشان گذشته، یک کانال پوستی (فیستول) در داخل سوراخ تشکیل شده است. این سوراخ‌ها ممکن است هرگز به طور کامل بسته نشوند، اما اگر برای مدت طولانی گوشواره نیندازید، به طور قابل توجهی تنگ و کوچک می‌شوند.

برای بسته شدن سوراخ گوش چه باید کرد؟

اگر از پیرسینگ خود منصرف شده‌اید و می‌خواهید سوراخ آن بسته شود:

1. خارج کردن گوشواره: اولین و ساده‌ترین قدم، خارج کردن گوشواره است.
2. تمیز نگه داشتن: تا زمانی که سوراخ در حال بسته شدن است، آن را مانند یک پیرسینگ تازه تمیز نگه دارید (با آب و صابون ملایم بشویید) تا از عفونت جلوگیری شود.
3. صبر: برای سوراخ‌های تازه، این کار کافی است. اما سوراخ‌های قدیمی‌تر فقط کوچک می‌شوند.
4. مراجعه به متخصص: اگر سوراخ گوش قدیمی است یا به دلیل استفاده از گوشواره‌های سنگین کشیده شده (Gauged)، و می‌خواهید کاملاً بسته شود، نیاز به مداخله پزشکی است. در کلینیک‌های تخصصی پوست (مانند کلینیک پرنیان)، متخصص می‌تواند با یک جراحی سرپایی کوچک، لبه‌های سوراخ را تازه کرده و آن را بخیه بزند تا به طور کامل بسته شود.

مراقبت‌های قبل و بعد از سوراخ کردن گوش (راهنمای کامل برای جلوگیری از عفونت)

انجام پیرسینگ یک تجربه هیجان‌انگیز است، اما موفقیت و زیبایی نهایی آن، بیش از هر چیز به مراقبت‌های شما بستگی دارد.

مراقبت‌های کلیدی قبل از پیرسینگ

• انتخاب مرکز معتبر: انتخاب یک مرکز بهداشتی مانند کلینیک پرنیان که از تجهیزات استریل استفاده می‌کند، اولین قدم است.
• مشاوره: در مورد هرگونه آلرژی یا بیماری زمینه‌ای با متخصص صحبت کنید.
• آمادگی جسمی: از مصرف داروهای رقیق‌کننده خون و نوشیدنی‌های الکلی حداقل ۲۴ ساعت قبل پرهیز کنید.

مراقبت‌های ضروری بعد از پیرسینگ (راهنمای هفته اول)

۱. شستشو و تمیز کردن (دو بار در روز)

1. شستشوی دست‌ها: قبل از تماس با گوش، دست‌های خود را کامل با آب و صابون بشویید.
2. آماده‌سازی محلول: از محلول آب نمک استریل (نرمال سالین) یا محلول ضدعفونی‌کننده توصیه‌شده توسط کلینیک استفاده نمایید.
3. تمیز کردن: با یک پد پنبه‌ای، به آرامی اطراف سوراخ گوش (هم جلو و هم پشت) را تمیز کنید.
4. چرخاندن گوشواره: گوشواره طبی را به آرامی بچرخانید تا از چسبیدن آن به پوست جلوگیری شود.
5. خشک کردن: با یک دستمال کاغذی تمیز و به صورت ضربه‌ای، ناحیه را خشک کنید.

۲. بایدها و نبایدهای مهم

علائم بهبودی طبیعی در مقابل علائم عفونت سوراخ گوش

• علائم بهبودی طبیعی: قرمزی خفیف، کمی تورم، حساسیت به لمس و ترشحات بی‌رنگ (پلاسما) در چند روز اول کاملاً طبیعی است.
• علائم عفونت که نیاز به توجه دارند: درد مداوم، تورم شدید، ترشحات زرد یا سبز رنگ، احساس داغی در محل و تب.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنید؟

اگر پس از گذشت ۴۸ ساعت، علائم عفونت بهبود نیافت یا بدتر شد، حتماً با کلینیک تماس گرفته یا به پزشک مراجعه کنید. درمان سریع عفونت از بروز عوارض جدی‌تر جلوگیری می‌کند.

سوالات متداول

آیا سوراخ کردن گوش درد دارد؟

میزان درد به آستانه تحمل فرد و محل پیرسینگ بستگی دارد. پیرسینگ نرمه گوش معمولاً فقط یک درد آنی و خفیف (مانند یک نیشگون) دارد. پیرسینگ غضروف دردناک‌تر است. استفاده از روش آنژیوکت در کلینیک پرنیان به دلیل ظرافت سوزن، درد و آسیب بافتی را به حداقل می‌رساند.

بهترین جنس گوشواره برای اولین بار (گوشواره طبی) چیست؟

بهترین انتخاب، فلزات ضد حساسیت هستند. تیتانیوم گرید پزشکی (Implant-Grade Titanium) بهترین گزینه است. پس از آن، فولاد جراحی (Surgical Steel)، نیوبیوم (Niobium) و طلای ۱۴ یا ۱۸ عیار گزینه‌های مناسبی هستند. باید از هرگونه فلز حاوی نیکل اجتناب کرد.

آیا سوراخ کردن غضروف با “تفنگ پیرسینگ” خطرناک است؟

بله، بسیار خطرناک است. تفنگ‌های پیرسینگ برای غضروف طراحی نشده‌اند. ضربه شدید تفنگ می‌تواند باعث خرد شدن غضروف، ایجاد کلوئید و عفونت‌های شدید شود. غضروف فقط باید با سوزن استریل (مانند روش آنژیوکت) توسط متخصص سوراخ شود.

گوشواره طبی چیست و چقدر باید در گوش بماند؟

گوشواره طبی، همان گوشواره اولیه‌ای است که در زمان پیرسینگ در گوش قرار داده می‌شود و از جنس ضد حساسیت و استریل است. این گوشواره باید به طور مداوم (بدون خارج کردن) برای نرمه گوش حداقل ۶ تا ۸ هفته و برای غضروف گوش ۶ تا ۱۲ ماه در گوش بماند تا کانال سوراخ به طور کامل تشکیل و ترمیم شود.

آیا می‌توان همزمان هر دو گوش را سوراخ کرد؟

بله، این کار امکان‌پذیر و رایج است. تنها چالش آن مراقبت‌های بعد از عمل، به خصوص هنگام خواب است، زیرا نباید روی هیچ‌کدام از گوش‌ها بخوابید. استفاده از بالشت مسافرتی (U شکل) می‌تواند به این مشکل کمک کند.

بهترین کلینیک و مرکز سوراخ کردن گوش و پیرسینگ در مشهد

کلینیک پرنیان مشهد به عنوان یکی از برترین مراکز پیرسینگ و سوراخ کردن گوش در مشهد شناخته می‌شود. در این کلینیک، تیم متخصص با به‌کارگیری تجهیزات پیشرفته و کاملاً استریل، خدمات پیرسینگ گوش را با رعایت دقیق بالاترین استانداردهای بهداشتی ارائه می‌دهد. ارائه مشاوره‌های تخصصی قبل از انجام عمل و تعهد به ایجاد تجربه‌ای ایمن و دلنشین برای مراجعه‌کنندگان از ویژگی‌های متمایز این مرکز محسوب می‌شود.

آدرس کلینیک پرنیان: مشهد- خیام11 – پلاک 87

منابع

• American Academy of Pediatrics – Piercing Safety